حرفهای جا مونده

به خاطر یه سهل انگاری در ساعت ورود و خروجم ، چهارشنبه ساعت کاریم  تمام نشده بود و به خاطر یک دقیقه کسرکار خوردم.

حرفهای جا مونده...

بچه ها از روی رفتاری که باهوشون داریم میزان علاقه ما رو به خودشون محاسبه می کنند. به همین دلیل فکر می کنم الان امیرحسین منو زیاد دوست نداشته باشه اخه این روزها اذیت شد. مریض شد و بیخود والکی بستریش کردن به خاطر آزمایش و وصل سرم کلی اذیت شد و اشک ریخت همینطور به خاطر داروهایی که مجبور بودم به زور به خوردش بدم خیلی اذیت شده، خیلی اشک ریخت. فکر کنم از من کلی دلخور باشه آخه بعد از هر بار دارو دادن کلی اشک میریزه و غرولند میکنه انگار توقعش شده که چرا باهاش این کار رو می کنم.  خودم خیلی ناراحتم ، دوست ندارم دوستم نداشته باشه. حرفهای جا مونده...

درست زمانی که فکر می کنی همه چیز به خوبی پیش میره، یک خبر یک اتفاق همه چیز رو به هم می ریزه و تمام تلاشت رو به باد میده. نمی دونم دیگه به این روزگار اعتماد کنم یا نه؟!!. این برای بار چندمه که اینجوری بهم پشت پا می زنه . هر چند من می گذارم به حساب تقدیر و می گم  " حتما مصلحت در این بوده است "  حالا که تمام کارها رو برای فروش خونه انجام دادیم و  از آنطرف دنبال خونه گشتیم و خونه مناسبی رو که نزدیک مامان باشه ،پیدا کردیم و روی پول فروش خونه هم حساب کرده بودیم ، به آنی همه چیز به هم خورد و خریدار منصرف شد. اگه برای خونه مشتری پیدا نشده بود بهتر از این بود که پس از 2 ماه علافی و دوندگی حالا منصرف بشه. اوضاع خونه ام حسابی قمر در عقربه.  هیچ کاریش هم نمیشه کرد به جز این که تسلیم بشیم و باز بگیم  " حتما مصلحت در این بوده است "   حرفهای جا مونده...

آذر امسال هم اومد و روزهای آخرش رو سپری می کنه. آذر ماه خوبی برای من و دوست خویمه. هردومون در این ماه به دنیا اومدیم هر چند وقتی تولدم میشه و بهم تبریک میگه ، یادم می افته که 10 روز قبل تولد او بوده . تاریخ تولدش رو می دونه اما باز یادم میره بهش تبریک بگم. یه حافظه مزخرفی در این زمینه دارم. کوچکترین اتفاقات ذهنم را چنان درگیر می کنه که اتفاقات مهم و بزرگتر رو از یاد میبرم. اصلا مدیریت ذهن ندارم. باید تدبیری کرد.

حرفهای جا مونده...